Eskola garaian askotan joan gara umeei egokitutako musika klasikoko kontzertuak ikustera, baita opera didaktikoetara ere. Ez dut rock kontzertu batera joateko txangorik gogoratzen.
Practicum I-a egiten nengoela J. Sebastian Bach-en kontzertu bat ikustera joan nintzen umeekin eta asko aspertu zirela nabaritu nuen, nire garaian gertatzen zitzaidan moduan.
Seguru nago Rock talde bat dugun gehienok gustora egingo genituzkeela umeentzako rock kontzertu didaktikoak, zeren zain gaude?
Bizi garen gizarte kapitalista honetan kontsumismoak indar ikaragarria du eta, horrexegatik, publizitatean diru izugarria inbertitzen da. Iragarki batek, atzetik, ikerketa sakonak daramatza; ikusten dugun fotograma bakoitza aldez aurretik pentsatuta dago eta baita entzuten dugun ahots eta musika oro.
Azken urteotan rock musikak presentzia ikaragarria izan du publizitatean eta hori ez da kasualitatea. Zergatik? Rock-a gehiago gustatzen zaigulako eta gugan eragin handiagoa izango duelako gustoko dugun abesti bat daraman iragarki bat, aspergarria iruditzen zaigun abesti bat daramana baino.
Publizitatean bezala, ikasleak ikaskuntza prozesuan inplikatzea nahi badugu, motibagarriak diren musika ereduak eskaini behar zaie eta, nire ustez, Rock musika eredurik onena da.
Adibidetzat jarri dut honako iragarki hau (Coca-Cola 2009):
32 segundoko gabonetako iragarkia dugu. 15.segundutik aurrera Merry Christmas abestia entzun dezakegu baina moldaketa original batean, Rock bertsio bat da. Kasualitatea? Nik ezetz esango nuke.
Musikari bezala esan behar dut musika tresna bat jotzeak munduaren beste ikuspegi bat ematen duela. Askotan pare bat akorde barruan duguna kanporatzeko tresnarik eraginkorrenak dira eta horretarako, eskola oraindik rock-a hezkuntzan sartzearengandik urrun dagoenez, youtube-n dauden tutorialak gomendatzen ditut; asko dira eta maila ezbedinetarako.
Adibidetzat nire klasekidearen, Josu Alecharen kanala uzten dizuet. Bertan kitarra elektrikorako hainbat tutorial topa ditzakezue. Gozatu!
Askotan gure gorputza musika tresna bat dela ahazten dugu, baita espresio modurik onairrizkoena eta adierazgarriena. Egia da Rock-aren hezkuntzan, arlo praktikoa lantzeko, instrumentuen ezagutza praktikoa eskuratu behar dela eta trebetasun minimo bat lortu behar dela. Gorpurtza izango da, trebetasun hori eskuratu baino lehen, gure musika tresna eta honen bidez kanporatuko dugu musikak barnean eragiten gaituena.
Adibidetzat: Kings Of Leon-en Use Somebody abestia. (Oso aproposa parte ezberdinak dituelako eta horrek sentimendu ezberdinak adierazi ditzakeelako)
Ariketa (edozein adinetan): -Musika ipini eta ikasleak gorputzarekin espresatuko dute entzuten dutena. (Komenigarria da hasieran begiak itxita edukitzea).
Rock musikak ez du balio musika kontzeptuak barneratzeko soilik, baloreak ere ikas ditzakegu hainbat abestien letrak entzunez. Rock kantu hezitzaile hauen bilduma ari da eratzen Arkaitz Lareki eta bere blogean ikus dezakegu zenbait eredu, oso erabilgarriak musika hezkuntzan erabiltzeko.
PRACTICUM I-a egin nuenean konturatu nintzen umeek ez zutela une oro berdin entzuten eta ulertzen irakasleak azaldutakoa. Normalean jolastokitik datozenean askoz ere urduriago daude eta haien arreta nabarenki gutxitzen da. Horretarako, erlaxazioa proposatzen dut: Jolastoki osteko orduetan lurrean etzan, begiak itxi eta geldi geldi musika lasai bat entzun.
Askotan entzun dugu: "La música amansa a las fieras", eta ez dakit piztiak garen baina musikak lasaitzen gaituela argi dago.
“Un día estaba en clases escuchando lo de siempre, ahí también sentí que eso me aburrió, me veía programado y súper controlado, y ahora mírame que feliz estoy, no tengo plata ni religión, pero tengo el rock & roll”
Paragrafo hau Arkangel taldearen "Ni plata ni religión" kantuan aurkitzen dugu, 1983ko Represión Latinoamericana diskoan argitaratua.
Hemen irudikatu digute Estatuaren, Elizaren eta ,azken finean, Eskolaren kontrola gugan; horrek suposatzen duen askatasun eza geu geure kabuz pentsatzeko. Argi dago eskolan ikasitakoa gugan eragin handia duela eta ikasi beharreko hori gutxi batzuek kontrolatzen dutela: Rock-ak horrekin bukatu nahi du!
Hezkuntzan Rock musikak, bere osotasunean, ezinbesteko garrantzia du eta horrexegatik oso garrantzitsua da zer den eta nondik datorren jakitea; Rock n' Roll-a finkatuz Rock musikaren lehenengo pauso modura.
Lehen Hezkuntzako 2. ziklotik gorako ikasleei Rock-aren historiaren oinarrizko nozioak azaltzea komenigarria izango litzateke.
Aurreko ostegunean Bilboko Kafe Antzokian emandako kontzertuaren ostean Biffy Clyro banda eskoziarraren taldekideekin hitz egin ahal izan nuen. Haien abeslari eta gitarjoleak Simon Neil-ek esan zidan gaur egun musikaren sentimendua galtzen hasia dela eta horren errua umeek txikitatik musika eredu txarrak izatea dela. Telebista eta irratien bidez sentimendu gabeko taldeak entzutea inposatzen zaigu, etekin ekonomikoa ateratzea helburu duten taldeak.
Orain arte kontzeptu oso garrantzitsu bat ahaztu dut. Zelan musikarekin gozatzen irakatsi hezitzaileak gozatzen ez badu?
Irakasleen Eskolan Rock musikak oso presentzia gutxi du; antzinako musika eta musika folklorikoa nagusitzen da, egunotan irakatsi beharreko musika mota dela aitzakitzat hartuz.
Hezkuntza metodoa aldatzeko irakasle adituak behar dira, musikarekin benetan gozatzen dutenak.
Rock musika txiki-txikitatik entzuten dute gaur egungo haurrek: telebistan, irratian edota aitaren kotxean eskolara bidean. Hau aprobetxatu beharra dago Haur Hezkuntzan musikaren kontzeptu anitz lantzeko. Adibide paregabea da The Beatles-en All Together Now kanta.
Ariketak (4 urtetik aurrera lantzeko):
1- Denek batera abestiaren pultsoa markatu (txaloka, belaunetan kolpatuz...) 2- Abestia entonatu hitzak ikasi barik. 3- Estribilloa ikasi (All Together Now kontzeptua barneratzeko eta elkarlana bultzatzeko) 4- Letra ikasi (Inglesa lantzeko, hitz errazekin: koloreak, zenbakiak etab.) 5- Taldearen historia eta taldekideen izenak ezagutu, baita jotzen dituzten tresnak ere (tresna ezberdinak desberdindu)
Aurreko urteetan Inglaterran eta AEB-etan rockaren inguruan hezkuntzan emandako fenomenoa ikusi ostean, horrek kulturan eta gizartean duen eragina aztertzea nahi nuen. Horretarako New York hirira joatea erabaki nuen, han hilabete bat egoteko asmoz. New Yorker izeneko hotel batean nengoen, 481.kalean eta 8.etorbidean, Manhattan auzoaren erdialdean eta horrek, hiriaren ikuspegi nahiko orokorra ematen zidan. Musika nonahi, ez zegoen zertan Brodway-ra gauez joan rock-arekin topo egiteko. New Yorkeko auzo guztietatik ibili nintzen eta baita New Jersey eta Boston hirietan. Konturatu nintzen, musikari guk ematen diogun baino balio handiagoa ematen dietela eurek eta euren kulturan gurean baino presentzia askoz handiagoa duela; baita, orokorrean, musikaz gu baino gehiago eta hobeto gozatzen dakitela.
Bostoneko kaleetan gitarra jotzen ari zen tipoetako baten ondoan gelditu nintzen erositako bokata jateko asmoz zuzeneko musika entzuten nuen bitartean. Euria hasi zen eta tipoa gitarra hartu eta nire ondora etorri zen, aterpera. Berarekin hizketan hasi nintzen eta kontatu zidan Kevin deitzen zela, Floridakoa zela, eskolan hasi zela gitarra jotzen eta gaur egun hori zela bere bizimodua; A Day To Remember izeneko rock taldean jotzen du eta taldearekin kontzerturik ez daukanean, gitarra hartu eta hirietatik doa musikaz gozatzera eta kaleetatik doan jendea bere musikarekin gozaraziz. Eskola garaian oso ikasle traketsa zela onartu zidan eta musika klaseengatik izango ez balitz ez lituzkela bere onarrizko ikasketak aurrera aterako, eskolara joaten zela musika klasea gustoko zuelako; rock entzunaldiak, saio praktikoak, talde lanak...alegia. Gaur egun zuzenbidean lizentziatua da.
Gure kulturan musikak betidanik izan du presentzia handia, goza dezagun! Horretarako ikasleak motibatu behar dira eta ikasi behar dute musikaz gozatzen. Mozart-ekin ala Kurt Cobain-ekin? Helburua lortzeko aproposena denarekin...
Urtebete geroago (2008) AEB-etara joan nintzen, Californiako Murrieta izeneko herri batera. Han, aurreko urteetan egin izan nuen bezala, ikastetxe batean matrikulatzen saiatu nintzen, baina heldu nintzenean horretarako berandu zen eta beste alternatiba bat bilatzea erabaki nuen. Horretan nengoela dei bat heldu zitzaidan Murrietako Valley Institututik esanez, posible nuela oraindik klasez kanpo egiten ziren ekitaldietara apuntatzea. Horren informazioa eskatu nuen eta urte horretan Musika tailer bat zegoela ikusita bi bider pentsatu gabe apuntatu nintzen. Tailerrean, adin guztietako pertsonak elkartzen ginen 13urteko gaztetatik hasita haien gurasoetara, musika maila oso ezberdinetako jendea... Klaseak Rio eta Austin izeneko bi gaztek ematen zituzten, Murrieta Academy Of Music-eko irakasleak ere zirenak, eta musika mota guztiei buruzko solasaldiak eta saio praktikoak eduki genituen. Egia esan, nabaria zen XX. mendea baino lehengoko musika ezagutzak gureak (Musika eskola ofizial batean ikasten duten pertsonak) baino eskasagoak zirela; baina gaur egungo musikari buruzko duten ezagutza gurea eta Inglaterran, orokorrean, dagoena baino askoz ere handiagoa da. Californian nonahi topa dezakezu musika, kaleetan, metroan, jatetxeetan, parkeetan... esan dezakegu euren kulturan musika gurean baino gehiago gozatzen dutela eta arrazoia hango hezkuntzan pop-rock musikari (beste musika motak baino gustokoagoak hasiera batean) ematen zaion garrantzia dela esango nuke.
Hurrengo urtean (2007) Southampton hirira joan nintzen beste denboralditxo bat aurreko urtean izandako esperientzia ona kontuan hartuz eta han ere ikastetxe batean matrikulatu nintzen, Bitterne Park ikastetxean. Bertan musika klaseetara joatea erabaki nuen aurreko urtean bezala, Mr. Pezzella izeneko irakasle nahiko nagusiak ematen zituen klaseetara. Han ez zegoen instrumenturik eta horrek triste jarri ninduen, eta tristeago jarri nintzen kantu gregorianoaz hitz egiten hasi zenean; hori ez zen nik espero nuena. Egunak aurrera egin ahala antzinako musika gaur egungo musikarekin konparatzen hasi zen eta Led Zeppelin-i buruz, Elvis Presley-ri buruz, The Beatles-i buruz edo Nirvana-ri buruz mintzatu ginen, baita apunteak hartu ere.
Mr. Pezzella-k esaten zuen: "Everything's music around us, so we've to learn it". Eta egia da, dena da musika eta horrexegatik dena ikasi behar dugu.
2006. urtean Inglaterrara joan nintzen denboralditxo bat bizitzera, Warsash izeneko hegoaldeko herri txiki batera. Bertan Brookfield School izeneko eskola batean matrikulatu nintzen eta aukeratu ahal ziren gaien artean musika zegoen. Ni betidanik oso musikazalea izan naizenez, dudarik gabe apuntatu nintzen pentsatuz hainbeste urteetan zehar nire betiko musika eskolan ikasitako Mozart, Bach, Vivaldi eta abarrez mintzatuko ginela.
Klasera sartu lehenengo egunean eta anplifikagailuak, bateriak, teklatuak eta beste zenbait instrumentu ikusi nituen. Liluraturik beste ikasleei begiratzen nien pentsatuz haiek ni bezain arriturik egongo zirela; baina ez, haiek munduko gauzarik normalena izango balitz bezala euren jesarlekuetan jesarri ziren. Miss. Richardson andereñoa sartu zen klasera eta egunon esan eta gero kurtso amaierako proiektua azaldu zuen: Klasea 4 taldeetan bananduko zuen eta bakoitza nahi zuen musika tresna hartuta abesti bat konposatuko zuten. Horrela 5pertsonako taldeak sortuko ziren eta bakoitzaren tresna eta gustu musikalak kontuan hartuz, elkarlanean abesti bat sortuko zuten.
Nire taldean Jack(guitarra), Benny(bateria), Amy(baxua) eta Nina(perkusio txikia eta ahotsa) geunden, ni piano ikasketak nituenez teklatuak jotzea erabaki nuen. Bakoitza bestea entzun behar genuen, besteen instrumentuak ikasi gureak haienekin batera jotzeko eta gure buruari garrantzia eman behar denean eta besteen nagusitasuna onartu beste momentu batzuetan(soloak).
Ez nintzen kurtso amaierarte egon eta ezin izan nuen ikusi geuk konposatutako Funk eta Jazz arteko abestia aurkezpen egunean. Nik nire partearen partitura idatzi eta Miss. Richardson andereñoari utzi nion beste batek jo zezan aurkezpen egunean.
Gaur egun klase hartako taldekoekin harremana izaten jarraitzen dut eta nahiz eta gehienak arkitektura edo informatika edo musikarekin lotura zuzena ez daukan beste ikasketaren bat egin, denek gozatzen dute musika nik beste.
